Tutaj znajdziesz ogólne informacje na temat amortyzacji – LINK.
Z kolei tutaj przeczytasz o amortyzacji bilansowej – LINK.
Dzisiejszy post będzie w głównej mierze poświęcony omówieniu kolejnego rodzaju amortyzacji, którym jest amortyzacja stosowana w prawie podatkowym. Przejdźmy zatem do konkretów…
Opierając się o prawo podatkowe, amortyzacja musi zostać rozpoczęta pierwszego dnia miesiąca, który następuje w miesiącu, w którym dany składnik został wprowadzony do majątku przedsiębiorstwa. Warto pamiętać, że środki trwałe należy wprowadzić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do użytkowania. Należy jednak pamiętać o tym, że istnieją od tej zasady pewne wyjątki.
Każdy środek trwały, jak również wartości niematerialne i prawne amortyzuje się do momentu, gdy:
– jego umorzenie zostanie zrównane z jego wartością początkową,
– dany składnik majątku zostanie sprzedany, bądź oddany,
– z innych powodów zostanie wycofany z użytkowania.
Powszechnie obowiązująca Ustawa o rachunkowości daje przedsiębiorcom swobodę w wyborze odpowiedniej metody amortyzacji. Jedynie określone zostało to, iż przy ustalaniu okresu amortyzacji, jak również rocznej stawki amortyzacyjnej, należy wziąć pod uwagę okres użyteczności danego środka trwałego pod względem ekonomicznym.
Podatnicy mają prawo, aby nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jedynie w sytuacji, gdy ich wartość początkowa nie jest wyższa niż 3 500 złotych. Prócz powyższego, Ustawa o rachunkowości przewiduje możliwość dokonania odpisów grupowych lub jednorazowych, bez podawania wartości początkowej danego środka.